(राग : ओली चंदनबाळाने बारणे)
भाव : चंदनबाळा नी प्रभुवीर प्रत्येनी शुभ भावना
बतारा मुखडा उपर जाउं वारी रे,
वीर मारां मन मान्या, तारा दर्शननी बलिहारी रे वीर,
मुठी बाकुळा माटे आव्या रे; मने हेत धरी बोलाव्या रे.
पाये कीधी झांझरनी झेण वीर, माथे कीधी मुगटनी वेण रे;
वीर. प्रभु शासननो एक रूडो रे वीर. में तो पहेर्यो तारा नामनो चूडो रे.
ए चूडो सदाकाळ छाजे रे, वीर. मारा माथे वीर धणी गाजे रे;
वीर. मने आपी ज्ञाननी हेली रे, वीर. पहेला थया चंदनबाळा चेली रे.
एने ओघो मुहपत्ति आल्या रे वीर. तिहां महावीर विचरतां आव्या रे;
मने आपी ज्ञाननी हेली रे, वीर. बीजा थयां मृगावती चेली रे.
तिहां देशना अमृत धारा रे, वीर. भवि जीवनो कीधो उपकार रे;
वीर. चंद्र सूर्य मूळ विमाने आव्या रे वीर. चंदनबाळा उपाश्रये आव्या रे.
चंद्र सूर्य स्वस्थाने जाय रे वीर. मृगावती उपाश्रये आव्या रे;
वीर. गुरुणीजी बार उघाडो रे वीर. गुरुणीए कीधो ताडो रे.
गुरुणीने खमाववा लाग्या रे, वीर. केवळ पाम्या ने कर्म भाग्या रे;
एणे आवतां सर्पने दीठो रे, वीर. गुरुणीजीनो हाथ ऊंचो लीधो रे.
गुरुणीजी झबकीने जाग्या रे, वीर. साध्वीने पूछवा लाग्या रे;
वीर. तने ए शुं केवळ थाय रे, वीर. गुरुणीजी तमारे पसाय रे.
चंदनबाळा चेलीने खमाव्या रे, वीर. तिहां खामतां ते केवळ पाम्या रे;
वीर. गुरुणी ने चेली मोक्ष पाया रे, वीर. तेम पद्मविजय गुण गाया रे.
No comments yet.
Leave a comment